رابطه ابعاد انگیزش با عملکرد تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و اهداف: در هر نظام آموزشی میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان یکی از شاخص‌های موفقیت در فعالیت‌های علمی است. هدف این مطالعه بررسی رابطه انگیزش و ابعاد آن با عملکرد تحصیلی در دانشجویان بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال تحصیلی 1393-1392 بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی، نمونه‌ای به حجم 291 نفر (دختر و پسر) انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده برای سنجش انگیزش، مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS) والرند و همکاران (1992) بود. همچنین معدل کل آنان به‌عنوان شاخص عملکرد تحصیلی لحاظ شد. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار 16 SPSS و با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون، آزمون t برای گروه‌های مستقل، آنالیز واریانس و رگرسیون چندگانه در سطح معنی‌داری (0/05 α =) انجام شد. یافته‌ها: نتایج به‌دست ‌آمده نشان داد که مؤلفه‌های انگیزش درونی و بیرونی با عملکرد تحصیلی رابطه معناداری ندارد. اما مؤلفه بی‌انگیزگی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی‌داری دارد (0/006 =P، 0/16 =r). میانگین نمره انگیزش درونی و بیرونی در دختران نسبت به پسران بیشتر بود اما میانگین نمره بی‌انگیزگی در دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر برتری داشته که این برتری فقط در بی‌انگیزگی معنادار بوده است (0/001< P). همچنین ازنظر آماری تفاوت معنی‌داری فقط در مورد بی‌انگیزگی در دانشجویان موردمطالعه برحسب دانشکده مشاهده شد (0/003=P). میانگین انگیزش و مؤلفه‌های آن در دانشجویان سال اول نسبت به سایر دانشجویان بیشتر بود (0/007=P، 0/002=P). نتیجه‌گیری: شناسایی ابعاد و نقش عوامل انگیزشی در عملکرد تحصیلی دانشجویان به‌ منظور انجام مداخلات آموزشی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی، به‌ویژه برای دانشجویان شاغل به تحصیل در حوزه سلامت ضروری می‌باشد.